Langwedocja – górskie pasma z rzadkimi gatunkami zwierząt i roślin, czyste i niezatłoczone plaże, senne miasteczka rodem ze średniowiecza, zamki katarskie oraz liczne romańskie opactwa. Witajcie w krainie skąpanej w słońcu i nieskalanej masową turystyką.

Historia
- Langwedocja, obok Prowansji, uchodzi za najstarszy obszar uprawy winorośli we Francji
- pierwsze sadzonki w okolicach Narbonne posadzili Greccy kolonizatorzy w VIII wieku przed naszą erą
- Rzymianie, którzy pojawili się w Langwedocji zaraz po narodzinach Chrystusa, wprowadzili własne porządki, między innymi dekret cesarza Domitiana w 92 roku, który naprawił połowę pól
- w średniowieczu uprawa winorośli stała na wysokim poziomie, dzięki licznym klasztorom i opactwom, które w większości produkowały wina na własne potrzeby
- wraz z rozwojem infrastruktury na przełomie XVIII i XIX wieku (budowa portu w Sète i otwarcie Kanału Południowego) wina z Langwedocji zalały sporą część Europy, słodkie afrodyzjaki trafiały również na stoły polskiej magnaterii
- po ataku filoksery na początku XX wieku region stał się prawdziwym zagłębiem bezpłciowych i bardzo tanich win okupujących większość supermarketów w całym kraju- w Langwedocji produkowano prawie połowę wszystkich francuskich win
- stworzenie w 1949 roku kategorii Vin de Pays, pomału doprowadziło do zmiany niekorzystnego wizerunku langwedockiego winiarstwa
- kiedy pod koniec lat 60-tych XX wieku francuski rząd zaczął wypłacać dotacje za zniszczenie sadzonej wcześniej na potęgę odmiany Carignan, jej miejsce zajęły międzynarodowe szczepy, między innymi Syrah, Merlot czy Chardonnay
- pod koniec XX wieku nad Zatokę Lwią wprowadzili się młodzi, pełni werwy i nietuzinkowych pomysłów winiarze, których butelki szybko zyskały międzynarodową sławę i pozwoliły spojrzeć na Langwedocję jako krainę ze sporym potencjałem, mogącą dawać wina dobrej jakości przy bardzo rozsądnych cenach

Położenie
- departamenty Aude i Hérault na Południu Francji, między Nîmes (powyżej zaczyna się Dolina Rodanu), do portu Leucate na granicy z regionem Roussillon
- część wschodnia to tereny nizinne leżące nad Morzem Śródziemnym (Zatoka Lwia), część zachodnia to obszary górzyste (Montagne Noire i przedgórze Pirenejów)
- stolicą regionu jest Montpellier, będące akademickim centrum całego francuskiego Południa
Klimat
- śródziemnomorski na wschodzie, gdzie lata są gorące i suche, a zimy łagodne i krótkie, bez przymrozków
- kontynentalny na zachodzie, gdzie czasem dociera rześkie atlantyckie powietrze i pojawiają się chłodne podmuchy Mistralu
- przez większość roku winiarze borykają się z suszą, bowiem deszcze padają jedynie w maju i wczesną jesienią
- tereny górzyste charakteryzują się sporą amplitudą temperatur między dniem, a nocą
Liczby
- 240 000 hektarów upraw
- 12 milionów hektolitrów
- 30 000 producentów
- 230 kooperatyw
- 1/3 francuskiej produkcji wina

Szczepy winogron czerwone
- Carignan – dawniej mający największy areał, obecnie przeciwnie. Najlepsze rezultaty dają stare krzewy. Ciemna barwa, mocna budowa, sporo szorstkich tanin i goryczka na finiszu. Rzadko występuje samodzielnie.
- Grenache – wina mają świetną strukturę, niezłą aromatyczność, mnóstwo słonecznych i kwiatowych aromatów oraz wysoki alkohol. Zdolny do długiego leżakowania. Niezastąpiony składnik Vins doux naturels.
- Mourvèdre – występuje w większości kupaży tego regionu, w słynnych GMS (Grenache, Mourvèdre, Syrah). Dużo ciała, koloru i tanin. Doskonale nadaje się do starzenia w drewnie. Rzadkie jednoodmianowe wina, to prawdziwe perełki Langwedocji.
- Syrah – daje ciężkie wina z wysokim alkoholem, które są najlepsze do picia po kilku latach leżakowania. Intensywny bukiet, mało kwasowy z eleganckimi taninami. Świetnie owocowy w winach różowych. Najlepsze langwedockie Syrah jakościowo porównywalne jest z winami z Północnej Doliny Rodanu.
- Cinsault – najlepsze siedlisko to łupki (apelacja Faugères). Daje owocowe i pełne wina. Ważny składnik win różowych.
- Côt (Malbec) – wcześnie dojrzewa. Dodaje koloru i tanin. Dobrze się starzeje. Świetne rezultaty w winach różowych. Uprawiany głównie w okolicach Carcasonne (apelacje Cabardès i Malepère).
- Fer servadou – lokalna odmiana dająca taniczne wina o typowo śródziemnomorskim charakterze.
- Lledonner pelut – używany jedynie w kupażach w niewielkich ilościach.

Szczepy winogron białe
- Grenache blanc – używany zarówno do win wytrawnych jak i słodkich. Długie w ustach z wyraźną kwasowością.
- Grenache gris – do win słodkich. Ciekawe, bogate i korzenne wina.
- Muscat à petits grains blancs – aromatyczne Vin doux naturels lub półsłodkie (moelleux). Rzadkie wina wytrawne lub różowe.
- Sauvignon blanc i Chardonnay – tylko wina regionalne.
- Bourboulenc – rzadko spotykany. Finezyjne wina z małą ilością alkoholu.
- Clairette – najstarsza langwedocka odmiana.
- Vermentino (Rolle) – słomkowy kolor, niezła równowaga. Tłuste na podniebieniu i mocno aromatyczne z kwiatowo-owocowym bukietem.
- Mauzac (Blanquette) – uprawiany jedynie w apelacji Limoux, gdzie stanowi główny składnik ciekawych i oryginalnych win musujących. W aromacie dominuje zielone jabłko. Skłonność do oksydacji.
- Picpoul – wina jednoodmianowe z podapelacji Picpoul de Pinet nad Morzem Śródziemnym, wokół basenu Thau. Morskie, wytrawne wina z werwem, cytrusową kwasowością i słonawym finiszem. Przypominają nieco Muscadety z Doliny Loary.
- Maccabeu – dodaje lekkości i finezji. Mało aromatyczny i mało alkoholowy.
- Marsanne, Roussanne – używane jedynie w kupażach.